Sesimizdeki Korku
Sesimizde yaz korkusu
Gecelere sığmayan ay ışığı ırmağı akıyor söğütlerin altından,
Yorgun bir Gediz
Böcekleri suların önünden koştururken gördüm,
Beni çağırma o uzun gecelerden
Yurtlarda yatılıyım
Düğmemim kırığında ürkek bir serçe
Ne zaman zıplayıp inse dallardan kaldırımlara
Ardından çoğalıyor yalnızlığım,
Sesimde üşümüş günlerin korkusu
Elimi cebime atsam narçiçekli bahçe
Ağır akan suların yatağında uysal kumlarla
Çoğalıyor okuduğum kitapların sayfaları
Gülüşü buruk bir gül yarası açıyor
Bütün mevsimlerle çocukluğumu büyütüyorum hızla
Gömleğimin gül korusu
Rengini tenime giyip yollara çıkıyorum,
Yükseklerdeyim karın yağmurun arasında
Işıklar yıkarken yalnızlıklarımı
Bir tutam dağ çiçeği, uslanmaz bir yüreği atıp çoğaltıyorum
Gediz ırmağımın sularına,
Yaşam nasıl sürer demeden
Öyle dik başlı öfkesi karanfil kırmızısı
Sözümün erincinde geceler boyu
Bir gülüşün açtığı yarayla direniyorum
Mıhlanmış karanlığımı söke söke o dil bilmez çocukluğumla
Sürdüm bakışlarındaki atları uzaklara,
Bulutlarım yağmurlu kara bir hece
Gecelerden geçiyorum bir adım atsam uçurum
Saçım dağınık, ceketimin düğmesi açık
Yatılı yurtlardan aydınlık yıllara gidiyorum.
Asım Öztürk
26 Nisan 2021 Pazartesi | 298 Görüntülenme
İlgili Kategori: Şiir
Düşüncelerinizi bizimle paylaşın
Sizden Gelenler
Şiiri beğenerek okudum. Fakat uzun yazılmış. Şiir uzadıkça, şiirin müziği kayboluyor. Başarılar dilerim. Sevgi ile selamlarımı iletiyorum.
Abdullah Sevinç | 26 Nisan 2021 Pazartesi
